De Kegelvlekbarbeel, of Rasbora Heteromorpha, is als school in het aquarium een aantrekkelijk schouwspel om naar te kijken.
De Kegelvlekbarbeel is een scholenvis, wat betekent dat hij in groepen van minstens zes individuen gehouden moet worden. Dit is niet alleen voor het welzijn van de vissen, maar ook omdat een grote school veel mooier is om te zien. Hun actieve gedrag draagt bij tot dit schouwspel.
Het verschil tussen mannetjes en vrouwtjes bij volwassen dieren is vrij gemakkelijk te zien. De vrouwtjes hebben meestal een vollere lichaamsbouw dan de mannetjes, die wat slanker zijn. Bovendien hebben de mannetjes een spitse kegelvormige vlek op de voorkant van hun lichaam, terwijl de vrouwtjes een rechte kegelvormige vlek hebben.
De kegelvlekbarbeel is een omnivoor, wat betekent dat ze zowel plantaardig als dierlijk voedsel nodig hebben om gezond te blijven. Je kunt ze afwisselend levend/bevroren voedsel geven, zoals artemia, witte en zwarte muggenlarven, tubifex mysis, enz. Daarnaast zijn vlokvoer en korrels voor omnivoren aan te bevelen.
De Kegelvlekbarbeel vereist een aquarium met veel planten en wat open zwemruimte. Deze vissoort geeft de voorkeur aan gedempt licht en een heel lichte stroming. Een donkere bodem en wat drijfplanten helpen hun kleuren naar voren te brengen.
Het broeden van de Kegelgevlekte Barbel verschilt op een paar belangrijke manieren van de andere Rasbora soorten. Ten eerste, terwijl andere Rasbora soorten hun eitjes tussen fijnbladerige planten uitstrooien, plakt de Kegelgevlekte Barbel zijn wat kleverige eitjes aan de onderkant van planten als Cryptos en Aponogeton.
Ten tweede wrijft het vrouwtje, als voorbereiding op de paring, met haar buik tegen de onderkant van een blad – een uitnodiging voor het mannetje om mee te doen. Ondersteboven naast het vrouwtje zwemmend, omklemt hij haar met zijn staartvin op het moment dat ze haar eitjes afzet. Met een lichte trilling bevrucht hij de eitjes.
Voor ze gaan broeden moet het water zacht en zuur gemaakt worden; anders leggen ze niet. Als ze wel broeden in harder, alkalisch water, zijn de eitjes vaak onvruchtbaar. De pH moet ongeveer 6 tot 5 zijn, en het water moet bij voorkeur over turf gefilterd worden.
De ideale temperatuur om te broeden is 28 graden Celsius. Voor de kweek voed je ze goed met levend/bevroren voedsel, zoals watervlooien en muggenlarven.
Als de eitjes eenmaal afgezet zijn, is het belangrijk de oudervissen te vangen. Na het afzetten van hun eitjes zien de oudervissen de eitjes als een smakelijke maaltijd. Een vrouwtjesvis kan ongeveer 80 – 100 eitjes per keer afzetten.
De eitjes komen na ongeveer 18 uur uit, afhankelijk van de temperatuur. De doorschijnende larven blijven 12-24 uur aan het blad vastzitten terwijl ze de rest van hun dooierzak verteren. Nadat ze vrij rondzwemmen kunnen ze onmiddellijk gevoederd worden met infusoria of bijvoorbeeld liquifry. Na ongeveer 7 tot 14 dagen kun je overschakelen op vers uitgekomen artemia.
