Zwaardrager is een populaire vissoort voor tal van aquaria bij de mensen thuis. Wanneer je met een aquarium start is dit een dankbaar soort om met te starten.
Xiphophorus helleri, ook wel zwaardstaartvis genoemd, dankt zijn naam aan de lange, verlengde vinstralen die bij de mannetjes een “zwaard” vorm vormen. Bovendien onderscheiden de mannetjes zich ook door hun gonopodium, een geslachtsorgaan dat gebruikt wordt voor de bevruchting. Vrouwelijke zwaarddragers hebben de neiging groter en voller van bouw te zijn, met een meer afgeronde staart.
Wat de geslachtsrijpheid betreft, bereiken de mannetjes dit stadium niet allemaal tegelijk. Sommige mannetjes ontwikkelen alle geslachtskenmerken al op een leeftijd van 3 maanden, terwijl andere pas op een leeftijd van 10-18 maanden dit stadium bereiken. Deze laatsten worden veel groter en forser dan anderen en krijgen relatief meer vrouwtjes dan mannetjes als nageslacht.
Mannetjes van de vroege groep blijven kleiner dan die van de 2e groep, maar 8 centimeter exclusief het zwaard kan als normaal beschouwd worden.
Na de ontwikkeling van het zwaard blijven ook vroege mannetjes nog wat groeien. Zwaarddragers worden in het aquarium meestal niet langer dan 10 tot 12 centimeter, maar in de natuur zijn grotere exemplaren gesignaleerd.
Zwaarddragers zijn een mooie aanwinst voor elk aquarium. Ze zijn betrekkelijk gemakkelijk te verzorgen en zijn erg actief, waardoor ze leuk zijn om naar te kijken.
Zwaarddragers kunnen in een aquarium van ongeveer 100 centimeter lengte gehouden worden, maar omdat de mannetjes nogal wat ruimte nodig hebben voor de balts, die het hele jaar door plaats vindt, is het beter ze nog meer ruimte te geven.
Om dezelfde reden moet het aquarium niet te dicht beplant worden, zodat de vissen voldoende zwemruimte hebben.
Zwaarddragers zijn een vissoort die bekend staat om hun vermogen om te leven en te gedijen op een verscheidenheid aan voedsel.
Hoewel ze gewoonlijk als omnivoren beschouwd worden, doen ze het eigenlijk vrij goed op een dieet van overwegend droog voedsel. Algen, vers of in de vorm van gedroogde vlokken, moeten zeker deel uitmaken van hun dieet, want ze staan erom bekend dat ze die graag eten.
Daarnaast eten ze ook graag muggenlarven en watervlooien. Er moet echter opgemerkt worden dat van zwaarddragers bekend is dat ze hun eigen jongen opeten als ze nog klein zijn.
Zwaarddragers zijn een vissoort die bekend staat om hun kracht en productiviteit. Een typisch nest zwaarddragers kan ergens van tien tot vijftig of meer jonge vissen bevatten, die allemaal al op jonge leeftijd vrij goed voor zichzelf kunnen zorgen.
Maar omdat van zwaarddragers bekend is dat ze roofdieren zijn van andere aquariumbewoners, ook van hun eigen jongen, wordt vaak aangeraden dat wie ze wil kweken dat in een aparte bak doet.
Dit zorgt ervoor dat de jonge vissen voldoende schuilplaatsen hebben en niet meteen na hun geboorte opgegeten worden. De sterkste exemplaren van zwaarddragers zijn meestal degenen die tot de volwassenheid overleven.
Bij het grootbrengen van jonge zwaarddragers is het belangrijk ze te voorzien van fijn stofvoer en veel algen
